Ερωτήματα άλλου τύπου για όσους αποδέχονται τη χριστιανική τους ιδιότητα:
Πως εκφράσαμε _ και εκφράζουμε_ τη συμπάθεια μας στο τραγικό γεγονός των Τεμπών;
Πως , πότε, πόσο προσευχηθήκαμε :για τίς ψυχές που έφυγαν, για τους συγγενείς που σπαράζουν, για αυτούς που θα μπορούσαν και θα έπρεπε να είχαν αποτρέψει το δυστήχημα;
Τι ακριβώς πόσο και πως πενθήσαμε; τα μέλη της ευρύτερης κοινότητας που χάσαμε, τον ωχαδερφισμό που χαρακτηρίζει την πατρίδα μας, τον εγωκεντρισμό στον οποίο είμαστε εγκλωβισένοι;
Τί μας κόστισε η συμπάθεια και το πένθος για όσα έγιναν;(αν δεν μας κόστισε προσωπικά κάτι, τότε μάταια φλυαρούμε μέσα στα αίματα…)
κατάνυξη από τη συναίσθηση της συνυπευθυνότητας μας , συνειδητοποίηση για το πόσο εύθραυστη είναι η ζωή, οδύνη μετανοίας και για την δική μας αδιαφορία αλλά και για των άλλων σαν να πρόκειται για το ίδιο πράγμα;
