Γιατί ξέρανε ό Χριστός τη συκιά; Ό άνθρωπος μοιάζει με δέντρο, ζωντανό δέντρο. Όπως το δέντρο έχει ρίζες, ρουφάει νερό και φτιάχνει καρπούς, έτσι κι ό άνθρωπος έχει ρίζες – και αλίμονο αν οί ρίζες κοπούν. Οί ρίζες του ανθρώπου δεν είναι στη γη• είναι στον ουρανό, από κει αντλεί χυμούς.
Και όπως το δέντρο κάνει καρπούς, έτσι και ό άνθρωπος έχει χρέος να φέρει καρπούς, καρπούς «του Πνεύματος», δηλαδή αρετές. Ποιες αρετές; Στην προς Γαλατάς επιστολή (κεφ. 5, στίχ. 22), Θα δείτε εκεί εννέα καρπούς• πρώτος ή αγάπη, και ακολουθούν χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθοσύνη, πίστης, πραότης, εγκράτεια. Αυτά καλείται να καλλιεργήσει ό Χριστιανός, έχοντας ρίζα άθάνατη τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν.
Ή συκιά πού εξήρανε ό Χριστός είναι σύμβολο του ανθρώπου πού δεν κάνει καρπούς του Πνεύματος. Κι όπως εκείνη ξεράθηκε, έτσι κι αυτός θα τιμωρηθεί
Θα ήθελα απόψε , μπροστά στην εικόνα του Νυμφίου, να θέσετε ένα ερώτημα στον εαυτό σας• Εγώ, ό καθένας από μας, Τι είμαι; Είμαι δέντρο καρποφόρο; έχω να παρουσιάσω καλά έργα;… Και μπορούμε να παρουσιάσουμε καλά έργα, μάλιστα τις άγιες αυτές ήμερες πού πρέπει να θυμηθούμε φτωχούς και αρρώστους. Εξέτασε Τι είσαι, συκιά με σύκα, ή σαν αυτή πού καταράστηκε ό Χριστός;
Ας εξετάσουμε τον εαυτό μας και ως έθνος. Τι καρπούς έχει ή Ελλάς; Κάποτε είχε εκλεκτούς καρπούς. Τώρα βγάζει αγκάθια και τριβόλια, απίστους και άθεους και βλάσφημους, και υπάρχει φόβος τιμωρίας. Θα πεινάσουμε, θα πούμε το ψωμί ψωμάκι και το νερό νεράκι. Είμεθα όλοι δέντρα άκαρπα, άντρες, γυναίκες, παιδιά, ιερωμένοι, αρχιερείς, άρχοντες, μικροί και μεγάλοι. Θα εορτάσουμε το Πάσχα στην εκκλησία, άλλ” όταν βγούμε έξω είμεθα ειδωλολάτρες και αντίχριστοι, και θ” ακουστή ή φωνή – τίνος; Όχι του αμαρτωλού επισκόπου Αυγουστίνου, άλλα ή φωνή Ιωάννου του Βαπτιστού, πού λέει• «Ποιήσατε καρπούς άξιους της μετανοίας…
Πάν δένδρον μη ποιούν καρπόν καλόν εκκόπτεται και εις πυρ βάλλεται» (Λουκ. 3,8-9) δέντρο πού δεν κάνει καρπό, είναι για τσεκούρι και φωτιά.
Ας παρακαλέσουμε όλοι, να δώσει ό Θεός δια των πρεσβειών της ύπεραγίας Θεοτόκου να γίνουμε δέντρα καρποφόρα, προς δόξα του αγίου του ονόματος• αμήν.
Από κήρυγμα του επισκόπου Αυγουστίνου Καντιώτη το … 1985
