«Ο Τελώνης». Ποίημα του μακαριστού Μητροπολίτου ΚαστοριάςΓρηγορίου του Β΄ Μαΐστρου (+ 1985).
«Όστις δέ υψώσει εαυτόν ταπεινωθήσεταικαι όστις ταπεινώσει εαυτόν υψωθήσεται»
Ανέβηκε σκυφτός, σκυφτόςκαι με βαρύ το βήμα—απ’ το πολύ το κρίμα
—και έπεσε γονατιστόςμέσ’ το Ναό, χλωμός, βουβόςκαι κτύπαγε τα στήθια
.Το βλέμμα του δεν γύρισε,στη γη τόχει καρφώσει
—το κρίμα τόχει νοιώσει-
δάκρυα επλημμύρισεκαι ιλασμό εζήτησε,
πικρά ’χει μετανοιώσει
.…………………………………
«Ιλάσθητί μοι ο Θεός»τρεμάμενα ψελίζει
με λυπημένα χείλη
«είμαι πολύ αμαρτωλός…»
Κι ο ουρανός ανοίγει
Κι’ υψώνεται ο ταπεινός
.……………………………………
Κάθε ψυχή όπου ποθεί
του ουρανού τα ύψη
κι απ’ το κακό να λυτρωθή,
μέχρι τη γη να σκύψει
και με ταπείνωση πολλήνα πει:
«Ιλάσθητί μοι».
